Uğur Yıldırım / KONYA – Nisan ayında mevsimlik emekçilerin yaşadıkların meselelerin asgariye indirilmesi emeliyle yayımlanan genelgeye karşın, tartıyla doğu ve güneydoğu vilayetlerinden personellerin hayat şartları ve karşılaştıkları zorluklar dikkat çekiyor.
Mevsimlik tarım çalışanı göçünün en ağır yaşandığı kentlerin başında gelen Konya bu yıl da on binlerce personelin akınına uğradı. Buğday, arpa, patates başta olmak üzere pek çok eserin yetiştirildiği Karapınar ilçesindeki tarlalarda mevsimlik emekçiler aileleleriyle birlikte alın teri dökmeye devam ediyor.
Günde 10-12 saat mesai
Günlük yevmiye ile çalışan çalışanların uzun çalışma saatleri ve aldıkları düşük fiyatlar ömürlerini zorlaştırıyor. Günde 10-12 saat tarlada çalışan personeller, alt yapının olmadığı derme çatma çadır kamplarında kalıyor. Mevsimlik tarım emekçilerinin ıstıraplarına beraberlerindeki çocukları da ya şahsen anne babalarıyla tarlada çalışarak ya da imkansızlıklar içindeki hayat şartlarına uymak zorunda kalarak ortak oluyor. Karapınar’da zarurî eğitim çağında olmasına rağmen çok sayıda çocuk hala memleketlerinden, okullarından uzakta, ebeveynlerine yardımcı olmak tarlalarda çalışmayı sürdürüyor.
‘Bize sahip çıkın’
Çocuklarının daha yeterli kurallarda yaşaması hedefiyle Şanlıurfa’dan geldiklerini söyleyen Refik Başkut, “Çocuklarımız okusun, daha uygun kaidelerde yaşasın diye çalışmaya geldik. Okullar açıldı lakin geri dönemedik. Çalıştığımız tarlalarda paralarımızı alamadık. Bir ay daha iş var. Ondan sonra Urfa’ya döneceğiz. Çocuklarımız lakin o vakit okula başlar. Burada da lokal yöneticilerden bize sahip çıkan kimse olmadı. Çocuklarımız da okula, kreşe gitmek yerine bizimle tarlaya geliyor” dedi.
Barınma yeri yetersiz
Mevsimlik personeller, barınma ve hijyen sıkıntıları ile de boğuşuyor. Pak içme suyu, tuvalet ve banyo üzere temel muhtaçlıklarını bile ilkel şartlarda karşılamak zorundalar. Kaldıkları derme çatma çadırlarda birçok vakit çok sıcakla, vakit zaman da geceleri çıkan ayazla gayretime etmek zorunda kalıyorlar.
‘İçecek suyumuz bile yok’
Şanlıurfa’dan gelen çalışanların çavuşluğunu yapan Selman Başkut, “Kaldığımız çadır kampta içecek suyumuz bile yok. Akrepler ve sarıkızlar var. Karapınar cehennem üzere bir yer. Burada yeni doğmuş bebeklerden ihtiyar babalarımıza kadar her yaştan insan var. Geceleri böcekler ısırmasın diye cibinliklerle yatıyoruz. Duş almak lüks. 10-12 saat tarlalarda çalışan beşerler duş bile alamıyor. Kendi kazdıkları ilkel tuvaletleri kullanıyorlar. Bayanlarımız, kızlarımız hem tarımda çalışıyor hem de çocuklarına bakmak zorunda kalıyor. Bu çok uzun yıllardır yaşadığımız bir sorun ve kalıcı bir tahlil bulamadık. Yardım bekliyoruz” diye konuştu.